Wat we kunnen leren van het Wintercongres

In eerste instantie leek het nog zo’n gewoon congres te worden. Een lokaal D66-kopstuk sprak op zaterdagochtend een net te lege zaal toe. De motivatie ontbrak net om goed naar de ingediende resoluties te kijken, waardoor enkele leden liever een zijzaaltje indoken om in een officieuze parallelle sessie elkaars liefdesleven te bespreken. En onze penningmeester diende voor de derde (?) keer zijn motie in om crypto’s te verbieden. Die het dit keer dan wél haalde, waarvoor felicitaties aan Mathijs.

Jelrik Westra

Maar dat er iets broeide, bleek misschien al bij de bestuursverantwoording op zaterdagochtend. Niet dat ik het heb bijgehouden, maar de Algemene Ledenvergadering (ALV) kan zomaar eens een record voor zichzelf hebben gevestigd, zowel als het gaat om de lengte van dit blok als om het aantal vragen aan het landelijk bestuur. Het moge duidelijk zijn dat het landelijk bestuur (LB) wat de leden betreft hard aan de bak mag met zichtbaarheid in de pers en op sociale media. Wellicht dat het LB een voorbeeld kan nemen aan de JOVD, die de laatste tijd furore maakt in de media met scherpe kritiek op moederpartij VVD. Die kregen op het Wintercongres de prestigieuze Jan Terlouwprijs uitgereikt door de Jonge Democraten.

Nu zullen we er niet langer omheen draaien, want we weten dondersgoed waarvoor velen van jullie vandaag naar dit verenigingsblad alsmede juice channel zijn gekomen. Voor het eerst in vijf jaar tijd werd er namelijk weer een heuse motie van wantrouwen tegen een landelijk bestuurslid ingediend. Voor de voornaamste reden voor deze motie verwijzen we u door naar de schriftelijke verantwoording van desbetreffend bestuurslid op pagina 15 en 16 van het congresboek. Let hierbij op de eerste letter van elke zin. Het lid dat deze acrostichon, zoals deze ‘kruiswoordpuzzel’ (aldus landelijk voorzitter Kalle) officieel heet, heeft gevonden nomineren wij alvast voor de jaarlijkse Jan-Willem Bertensprijs.

Daar kwam bij dat dit bestuurslid bij de bestuursverantwoording op zaterdagochtend nog vertrouwelijke informatie over een ingediende klacht deelde met de ALV. Nota bene: desbetreffend bestuurslid had reeds aangekondigd af te treden na afloop van het Wintercongres, en uiteindelijk is de motie van wantrouwen nooit behandeld. Het bestuurslid-dat-bijna-was-afgetreden-maar-nog-niet-helemaal koos er zaterdagnacht – na indiening van de motie van wantrouwen eerder die middag –  namelijk voor om alsnog een volle dag voor diens officiële vertrek het ambt neer te leggen. Een wijze les voor lezers met ministeriële ambities die ook ooit een ongelukkige motie van wantrouwen voor de kiezen zullen krijgen: als iemand je in de afgrond dreigt te duwen, gun hem de eer niet en spring er zelf alvast in. 

Eerlijkheid duurt het langst

Als deze hele episode dan toch nog iets van algemeen nut op moet leveren – naast dat elk lid tot aan de ontbinding van de vereniging zal weten wat een acrostichon is – is het dat we hier als vereniging iets van kunnen leren. Feit is namelijk dat de ALV met de motie van wantrouwen pas de eerste publieke grens stelde aan het gedrag van het vertrekkend bestuurslid. Pas ná indiening hiervan erkende het LB dat zij het vertrekkend bestuurslid hadden gevraagd op te stappen – eerder werd nog gesteld dat het aftreden een persoonlijke keuze was, die voortkwam uit verschillende verwachtingen en te hoge ambities.

Let wel: het is van wezenlijk belang om dit soort zaken rustig intern op te kunnen lossen. Tegelijkertijd verdienen getroffenen, betrokkenen en leden genoegdoening en terugkoppeling vanuit het LB. Laat dat dan hier de les zijn: eerlijkheid duurt het langst. Wanneer een LB geen publieke grens aan acceptabel gedrag binnen de vereniging stelt, dan doet de vereniging dat wel voor je. Maar dat dat ruwer kan gaan dan je zou willen, dat heeft dit congresweekend wel laten zien. 

Hoe dan ook: de vereniging lijkt na een turbulent Wintercongres klaar om verder te werken aan een sterkere vereniging. Aan het LB is het nu – na een aangenomen motie – om een nieuwe integriteitscheck op te zetten voor landelijke bestuurskandidaten. Maar laten we als ALV ook kritisch blijven op wie we het roer van onze vereniging gunnen, ook en juist als er slechts één kandidaat klaar staat voor een functie. Ik kijk in ieder geval uit naar de kandidaten-interviews en verwacht genoeg materiaal voor een rijkgevulde fysieke congreskrant op het Zomercongres. Kandideren dus!


Kader: Reactie Kalle Duvekot (Landelijk Voorzitter)

“Delen van dit stuk schetsen het verkeerde beeld dat het LB niets doet met sociale veiligheid. Dat is natuurlijk niet zo. Intern zijn wij hier druk mee bezig, en is sociale veiligheid een topprioriteit. Wij kiezen er alleen voor om sociale veiligheid binnenskamers te behandelen. Niet omdat we daders de hand boven het hoofd willen houden, of misstanden in de doofpot willen stoppen, maar omdat iedereen veilig en anoniem melding moet kunnen maken van grensoverschrijdend gedrag. In voorbereiding op het congres is daarom afgesproken het verzoek tot aftreden op te brengen wanneer er naar werd gevraagd door de ALV. Moddergooien op een congres brengt een enorm risico met zich mee dat melders en slachtoffers zelf publiekelijk worden aangevallen. Hier hebben we jammerlijk genoeg een pijnlijk voorbeeld van gezien op het wintercongres. Dus hoe frustrerend het ook is, niet in de laatste plaats voor het LB zelf, om geen uitspraken te doen over sociale veiligheidscasussen, het is toch de beste manier om te zorgen voor een sociaal veilige sfeer waarbij iedereen zijn of haar melding durft te maken.”


Redactiecolumns worden op eigen titel geschreven. De mening van de auteur reflecteert niet noodzakelijkerwijs de mening van de DEMO of de Jonge Democraten zelf.

Bron foto: Flickr-pagina Jonge Democraten

Geef een reactie