Ook de SGP verdient bewindspersonen in het volgende kabinet

Na de afgelopen verkiezingen is er veel onzeker. Een politieke aardverschuiving heeft plaatsgevonden en niemand weet precies wat er de komende tijd gaat veranderen. Dat is ook niet raar. De afgelopen verkiezingscampagne ging over veel onderwerpen. Van peilingen, premierskandidaten en strategisch stemmen tot bestaanszekerheid, goed bestuur, klimaat en migratie: een overkoepelend thema was niet te vinden. We hadden ook niet anders moeten verwachten. Het politieke landschap stond helemaal open en met zoveel partijen leek vast te staan dat de formatie een uitdaging ging worden. Timmermans deed noodgedwongen handreikingen naar Omtzigt en Van der Plas, terwijl Omtzigt nog openlijk filosofeerde over een minderheidskabinet. Uiteindelijk kreeg geen van beide mannen de meeste zetels. Met Wilders als duidelijke winnaar zal het echter nog steeds een hele klus worden om aan een meerderheid te komen. De tijd van snelle formaties waar men met maximaal drie partijen in enkele weken een meerderheidskabinet kon vormen lijkt definitief voorbij.

Ook de SGP verdient bewindspersonen in het volgende kabinet

De politieke weg of de snelweg? Hoe de JD om zou moeten gaan met klimaatrebellie

Een dag voor de A12-blokkade die Extinction Rebellion (XR) op 9 september startte, kwam RTL Nieuws met een interessant statistiekje. Het representatieve RTL Nieuwspanel bleek  met 70% in ruime meerderheid voorstander te zijn van afschaffing van fossiele subsidies. Onthoud die 70% bij het lezen van dit artikel, want dat is dus het deel van Nederland dat voorstander is van hetgene wat XR met de blokkade van de A12 wil afdwingen, namelijk het afschaffen van de naar schatting 46,4 miljard die jaarlijks naar fossiele subsidies gaan. Maar of de methoden van XR dan ook steun krijgen? Een dagelijkse blokkade van de A12 bleek 80% van het Nieuwspanel toch te ver te gaan.

De politieke weg of de snelweg? Hoe de JD om zou moeten gaan met klimaatrebellie

De mythe van de grote boze menigte: van de Bastille tot cancelcultuur

Weinig ideeën hebben het afgelopen jaar meer tot de collectieve verbeelding van het internet gesproken dan ‘cancelcultuur’. De gemiddelde mediaconsument wordt overspoeld met voorbeelden. Onlangs werd Laurens Buijs bijvoorbeeld ineens een bekende Nederlander. Nadat de docent aan de Universiteit van Amsterdam op Twittersuggereerde dat een non-binaire identiteit helemaal niet bestaat, kreeg hij bakken kritiek over zich geen. In de verdediging gedrukt schreeuwde Buijs vervolgens moord en brand over hoe hij gecanceld werd. Daarna speelde zich een bekend draaiboek af. Een explosie aan nieuwe volgers voor Buijs, jubelende steunbetuigingen van rechtse politici, een opiniestuk in NRC en een plekje aan talkshowtafels om te vertellen hoe hem de mond gesnoerd is. Van Johan Derksen tot de Meilandjes, van JK Rowling tot Ellen DeGeneres, cancelen lijkt inmiddels vast onderdeel van onze cultuur.

De mythe van de grote boze menigte: van de Bastille tot cancelcultuur

Hoe disproportionele aandacht voor valse beschuldigingen het beeld rondom seksueel geweld verdraait

In het volgende artikel worden onderwerpen en terminologie gebruikt die als schokkend kunnen worden ervaren.

Onderwerpen: Seksueel geweld en zelfdoding

Ongeveer vijf jaar geleden, op 16 oktober 2017, zette een tweet van Alyssa Milano een cultuurverandering in werking die voelbaar was van Hollywood tot Hilversum. In haar tweet nodigde ze slachtoffers van seksueel geweld uit de stilte te doorbreken en de magnitude van dit probleem bloot te leggen. Onder de slogan ‘me too’ werden duizenden stemmen verbonden tot één luide schreeuw om verandering. In Nederland volgde grootschalige onderzoeken naar bedrijfscultuur en normen en waarden. Ook betekende dit het einde van de carrière voor een handje vol ‘has-beens’ uit de muziek- en sportwereld.

Hoe disproportionele aandacht voor valse beschuldigingen het beeld rondom seksueel geweld verdraait