Ingezonden: Is gratis geld het juiste middel? Een interne strijd over het Compensatieprotest

Vandaag om 13:00 is het compensatieprotest op het Museumplein in Amsterdam. Als student stond ik, zo vond ik, volledig om mijn recht om me te laten horen over de toch wel minimale compensatie, met als doel deze te verhogen. Met deze insteek trommelde ik enkele vrienden op om naar het protest te gaan. Niet omdat ik zelf geen studiefinanciering gekregen heb – ik kon gebruik maken van de oude basisbeurs – maar om wat te zeggen voor hen die niets gekregen hebben. Naarmate het protest dichterbij kwam, begon het echter bij mij te kriebelen. Er leeft een strijd over het Compensatieprotest in mij.

Ingezonden: Is gratis geld het juiste middel? Een interne strijd over het Compensatieprotest

Slagers, advocaten, en compensatie voor het leenstelsel

Lieve Matthijs,

Al jaren geniet ik van je ongezouten, weldoordachte meningen. Maar we zijn het traditiegetrouw niet met elkaar eens. In je column van 21 december zei je dat het streven van jongeren- en studentenorganisaties naar het afschaffen van het leenstelsel plus een compensatie neerkomt op het onrechtvaardig nastreven van ons eigenbelang. Goed georganiseerd en bovenal ongegeneerd zouden wij, de elite van de toekomst, de collectieve middelen willen aangrijpen die wij niet nodig hebben. Hoewel ik de noodkreten-retoriek van sommigen van onze politieke vrienden ook te kort door de linkerbocht vindt, gaat jouw kritiek in mijn ogen weer te kort door de rechterbocht. De gulden middenweg is een fatsoenlijke compensatie voor ordinaire bezuinigingen op onderwijs en studenten.

Slagers, advocaten, en compensatie voor het leenstelsel

Column: Naakt eigenbelang

Het was natuurlijk allemaal niet genoeg. Een schande zelfs! Een klap in het gezicht. Superlatieven kwamen tekort voor het brede gremia van studentenvakbonden en jongerenorganisaties. Kijk, extra geld vind ik ook leuk, maar in de woorden van Elsschot: ‘’Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren’’. Ofschoon het schrijven van Elsschot moord als onderwerp heeft, weerstaat de strofe uit Het Huwelijk de tand des tijds uitstekend als allegorie voor de politiek realiteit, zoals ook Hans van Mierlo herkende toen hij het citeerde.

Column: Naakt eigenbelang