Weinig ideeën hebben het afgelopen jaar meer tot de collectieve verbeelding van het internet gesproken dan ‘cancelcultuur’. De gemiddelde mediaconsument wordt overspoeld met voorbeelden. Onlangs werd Laurens Buijs bijvoorbeeld ineens een bekende Nederlander. Nadat de docent aan de Universiteit van Amsterdam op Twittersuggereerde dat een non-binaire identiteit helemaal niet bestaat, kreeg hij bakken kritiek over zich geen. In de verdediging gedrukt schreeuwde Buijs vervolgens moord en brand over hoe hij gecanceld werd. Daarna speelde zich een bekend draaiboek af. Een explosie aan nieuwe volgers voor Buijs, jubelende steunbetuigingen van rechtse politici, een opiniestuk in NRC en een plekje aan talkshowtafels om te vertellen hoe hem de mond gesnoerd is. Van Johan Derksen tot de Meilandjes, van JK Rowling tot Ellen DeGeneres, cancelen lijkt inmiddels vast onderdeel van onze cultuur.