Portefeuillehouder Buitenlandse zaken Tristan zwaait af: “Ik heb geen heimwee maar wegwee”

Het interview met Tristan Stokman is nog maar net begonnen als Evert Manders (portefeuillehouder Volksgezondheid, Welzijn en Sport) spontaan aanschuift om een verbaal standbeeldje te beitelen voor de vertrekkend portefeuillehouder (PoHo) Buitenlandse zaken: “Het doet me pijn dat we hem voor zo lang moeten missen omdat hij naar het buitenland gaat. Ik bewonder Tristan omdat hij altijd betrokken en warm is. Als hij ergens weinig vanaf weet, duurt het nooit lang voor hij alsnog in de materie zit.” Geen slechte aanbeveling en al helemaal niet van iemand die nooit bij de werkgroep is geweest en dit via-via heeft meegekregen.

Portefeuillehouder Buitenlandse zaken Tristan zwaait af: “Ik heb geen heimwee maar wegwee”

Wat we kunnen leren van het Wintercongres

In eerste instantie leek het nog zo’n gewoon congres te worden. Een lokaal D66-kopstuk sprak op zaterdagochtend een net te lege zaal toe. De motivatie ontbrak net om goed naar de ingediende resoluties te kijken, waardoor enkele leden liever een zijzaaltje indoken om in een officieuze parallelle sessie elkaars liefdesleven te bespreken. En onze penningmeester diende voor de derde (?) keer zijn motie in om crypto’s te verbieden. Die het dit keer dan wél haalde, waarvoor felicitaties aan Mathijs.

Wat we kunnen leren van het Wintercongres

De mythe van de grote boze menigte: van de Bastille tot cancelcultuur

Weinig ideeën hebben het afgelopen jaar meer tot de collectieve verbeelding van het internet gesproken dan ‘cancelcultuur’. De gemiddelde mediaconsument wordt overspoeld met voorbeelden. Onlangs werd Laurens Buijs bijvoorbeeld ineens een bekende Nederlander. Nadat de docent aan de Universiteit van Amsterdam op Twittersuggereerde dat een non-binaire identiteit helemaal niet bestaat, kreeg hij bakken kritiek over zich geen. In de verdediging gedrukt schreeuwde Buijs vervolgens moord en brand over hoe hij gecanceld werd. Daarna speelde zich een bekend draaiboek af. Een explosie aan nieuwe volgers voor Buijs, jubelende steunbetuigingen van rechtse politici, een opiniestuk in NRC en een plekje aan talkshowtafels om te vertellen hoe hem de mond gesnoerd is. Van Johan Derksen tot de Meilandjes, van JK Rowling tot Ellen DeGeneres, cancelen lijkt inmiddels vast onderdeel van onze cultuur.

De mythe van de grote boze menigte: van de Bastille tot cancelcultuur

Even voorstellen: Victoria van Slooten (Ad-interim bestuurslid organisatie)

Normaliter doet de DEMO interviews met kandidaat-LB’ers om leden een beeld te geven op wie ze stemmen. Interim-bestuurslid organisatie Victoria van Slooten (25) is afgelopen maand echter al ingehamerd. Daar is met louter dankbaarheid op gereageerd. Met het wegvallen van bestuurslid organisatie Sarah Rahali vanwege persoonlijke omstandigheden, werd de bezetting van het landelijk bestuur namelijk wat aan de dunne kant. Maar wie is deze redder in nood van bestuur Duvekot eigenlijk?

Even voorstellen: Victoria van Slooten (Ad-interim bestuurslid organisatie)

Wat Shakespeare’s Coriolanus ons leert over de staat van de Nederlandse politiek

Het is inmiddels meer dan een week geleden dat Nederland naar de stembus vertrok, wat resulteerde in een uitslag die door velen ‘historisch’ werd genoemd. Onterecht, want politieke verdeeldheid is immers van alle tijden. Zo blijkt ook uit Coriolanus, een vierhonderd jaar oud toneelstuk, waarbij de spanning tussen het volk en de politiek centraal staat. Waar in Coriolanus de politiek de wensen van het volk negeert, lijkt het de coalitie niet gelukt te zijn om hun boodschap succesvol over te brengen op de Nederlandse kiezer. De vraag is dan ook wat de politiek kan leren van dit verhaal. Houden wij, net als Coriolanus, onze oogkleppen op voor de wensen van de samenleving of stellen we ons kwetsbaar op en gaan we het gesprek aan, ook buiten verkiezingstijd?

Wat Shakespeare’s Coriolanus ons leert over de staat van de Nederlandse politiek

Hoe overleef ik de waterschappen?

Op 15 maart mag Nederland weer naar de stembus. De landelijke campagnes zijn weer in volle gang om zoveel mogelijk zetels te winnen in het ‘parlement’ van de provincie: de Provinciale Staten. De politieke belangen zijn zo groot, omdat de nieuwe statenleden op 30 mei nog eens een stem uitbrengen. Zij kiezen dan de leden van de Eerste Kamer, maar hiervan is de uitslag eigenlijk al van tevoren zeker.

De echte verkiezingsliefhebber heeft deze keer geluk, je krijgt namelijk niet één, maar twee stempassen thuisgestuurd. Het is namelijk ook tijd voor de Waterschapsverkiezingen! Maar wat zijn die waterschappen nou precies? Waarom moeten we daarop stemmen? En waarom ontbreekt moederpartij D66 van het stembiljet? We leggen het je uit!

Hoe overleef ik de waterschappen?

Ontspoorde treinen, reverse Robin Hoods, en Great Men: een boekessay over Ayn Rands’ Atlas Shrugged

Twee weken geleden ontspoorde er in Ohio een trein met gevaarlijke stoffen. De trein brandde voor meer dan twee dagen, waarbij giftige stoffen de lucht zodanig vervuilde, dat er duizenden omwonenden geëvacueerd moesten worden. Voor hen is het nog onzeker wat de gevolgen zijn voor hun gezondheid. Het is jammer dat deze ramp te voorkomen was geweest: de trein had geen elektronische remmen. In 2014 werden treinen die ontvlambare stoffen vervoerden verplicht deze te bezitten. Trump draaide in 2017 die wetgeving echter terug na een succesvolle lobby van de spoorwegindustrieën, ondanks dat de National Transportation Safety Board hiertegen adviseerde.

Ontspoorde treinen, reverse Robin Hoods, en Great Men: een boekessay over Ayn Rands’ Atlas Shrugged

De eeuwige belofte van een correctief referendum

Net als met de Sinterklaas-intocht heeft het correctief referendum elk jaar wel zo’n momentje: Komt ‘ie nou wel of niet? Maar waar de stoomboot elk jaar toch weer veilig in een middelgrote gemeente aanmeert, strandt het referendum altijd in het zicht van de haven. Inmiddels is de SP onder leiding van hoofdpiet Renske Leijten, belast met de taak om de directe democratie uit het bestuurlijke silt te trekken. De vraag rijst: Hoe zijn we hier gekomen?

De eeuwige belofte van een correctief referendum

Hoe overleef ik de JD? Tien tips om actief te worden bij de JD

Stel je voor, je bent al een tijdje lid of hebt je net inschreven, maar eigenlijk weet je niet zo goed hoe je nu verder kan. Actief worden bij de JD; hoe doe je dat eigenlijk? Wat zijn de mogelijkheden en hoe leer je mensen kennen? Wat als je meer wil doen dan in de groepsapp van jouw afdeling zitten of als je geen zin hebt om te wachten op een ‘nieuwe leden moment’? Daarvoor zijn hier tien tips om je tijd als beginnend actieveling door te komen. Met een bonustip voor iedereen die geen neurotypische witte man is.

Hoe overleef ik de JD? Tien tips om actief te worden bij de JD

Eenpersoonshuishoudens, verstopte treintoiletten en de wederopstanding van het Romeinse Rijk; een boekessay over Houellebecq’s Soumission

Door Nikki FredrikszDit artikel is ook als audio beschikbaar: luister hier naar het artikel

IS op scootertjes

Tijdens de middelbare school werkte ik in een hondenbrokkenfabriek op een achterafweggetje vlakbij Bodegraven. Elke zaterdagochtend verpakte ik in het gezelschap van een tiental andere tieners zakjes in doosjes, doosjes in grote dozen en de stapels grote dozen in cellofaan. Het werk was niet interessant, maar het was wel gezellig. De inpakploeg was een gemêleerd gezelschap van boerenzonen, pedante gymnasiasten (ik incluis), fundamentele christenen en alles wat hier tussenin zit. Discussies kwamen regelmatig voor en ik herinner me er één nog erg goed. Een paar jongens deden een Marokkaans accent na en Sam vond dit het juiste moment om de stelling te poneren dat alle Marokkanen het land uit moesten.[1] Op de vraag waarom hij dat vond antwoordde hij dat hij geloofde dat IS Alphen aan den Rijn op scootertjes zou binnenrijden en veroveren als er niks werd gedaan. Dit vonden we allemaal hilarisch, we lachten over het beeld van de stoet scooters met IS-vlaggen die het meest gemiddelde stadje van Nederland zouden binnenrijden. Sam heeft de rest van de dag nauwelijks meer iets gezegd.

Eenpersoonshuishoudens, verstopte treintoiletten en de wederopstanding van het Romeinse Rijk; een boekessay over Houellebecq’s Soumission