Wat we kunnen leren van het Wintercongres

In eerste instantie leek het nog zo’n gewoon congres te worden. Een lokaal D66-kopstuk sprak op zaterdagochtend een net te lege zaal toe. De motivatie ontbrak net om goed naar de ingediende resoluties te kijken, waardoor enkele leden liever een zijzaaltje indoken om in een officieuze parallelle sessie elkaars liefdesleven te bespreken. En onze penningmeester diende voor de derde (?) keer zijn motie in om crypto’s te verbieden. Die het dit keer dan wél haalde, waarvoor felicitaties aan Mathijs.

Wat we kunnen leren van het Wintercongres

De ‘studeerklimaatcrisis’: hoe het hoger onderwijs de prestatiegeneratie in de kou laat staan

“Maar hoe gaat het nou écht met je?” vraagt mijn tutor zodra ik haar kantoortje kom binnenlopen. Een lieve en betrokken vrouw, maar de vraag maakt me oncomfortabel. Waar moet ik beginnen? De studieschuld die me boven het hoofd hangt? Mijn onderhuur die binnenkort afloopt? Of anders die ene deadline waar mijn hele cijfer van afhangt?

De ‘studeerklimaatcrisis’: hoe het hoger onderwijs de prestatiegeneratie in de kou laat staan

Voorlichtingscampagnes van de overheid; werken ze eigenlijk wel?

In mijn tijd bij het National Model United Nations-programma was het een veelgehoord voorstel; een informatiecampagne. Ongeacht het denkbeeldige mandaat, of hoe vrekkig de delegatie uit Singapore met z’n denkbeeldige geld omging, kwamen de handen altijd wel op elkaar voor het creëren van denkbeeldig bewustzijn, ook bij delegaties die struikelden over elke zandkorrel. Misschien omdat iedereen impliciet begreep dat – nog meer dan een denkbeeldige task force met een vaag acroniem – ‘educating people’ en een wassen neus was. Zijn die effecten bij echte rijksvoorlichtingscampagnes net zo denkbeeldig?

Voorlichtingscampagnes van de overheid; werken ze eigenlijk wel?

We mogen de échte klimaatdrammers best een beetje dankbaar zijn

‘’Ik ben er niet om aardig gevonden te worden, ik ben er (…) om rete-vervelend te zijn, want rete-vervelende mensen kunnen grote maatschappelijke veranderingen teweegbrengen”, aldus Jelle de Graaf van Extinction Rebellion. Woensdag lijmde hij zich vast aan de Jinek-tafel, de dag erop besmeurden drie Belgen (de glasplaat van) het meisje met de parel van Johannes Vermeer. Vervelend zijn is gelukt. Je kan veel maken in dit land, maar kunst niét beschadigen is voor de meesten blijkbaar een brug te ver. Ook voor de politiek, die tot nu toe wijselijk zijn mond houd. Wijselijk, maar laf. 

We mogen de échte klimaatdrammers best een beetje dankbaar zijn

Hoe disproportionele aandacht voor valse beschuldigingen het beeld rondom seksueel geweld verdraait

In het volgende artikel worden onderwerpen en terminologie gebruikt die als schokkend kunnen worden ervaren.

Onderwerpen: Seksueel geweld en zelfdoding

Ongeveer vijf jaar geleden, op 16 oktober 2017, zette een tweet van Alyssa Milano een cultuurverandering in werking die voelbaar was van Hollywood tot Hilversum. In haar tweet nodigde ze slachtoffers van seksueel geweld uit de stilte te doorbreken en de magnitude van dit probleem bloot te leggen. Onder de slogan ‘me too’ werden duizenden stemmen verbonden tot één luide schreeuw om verandering. In Nederland volgde grootschalige onderzoeken naar bedrijfscultuur en normen en waarden. Ook betekende dit het einde van de carrière voor een handje vol ‘has-beens’ uit de muziek- en sportwereld.

Hoe disproportionele aandacht voor valse beschuldigingen het beeld rondom seksueel geweld verdraait

Het 92e congres van de JD: Bruggen bouwen, breken of vooral onderhouden?

‘’Het roer om; bouwen aan een nieuwe toekomst’’. Het was een toepasselijke slogan voor een zomercongres in Rotterdam; een havenstad die na de tweede wereldoorlog ook het menige heeft moeten opbouwen. Natuurlijk is de JD bij lange na niet in een vergelijkbaar verval als het Rotterdam van 1945, desalniettemin werd tijdens het zonnige weekend niet helemaal duidelijk in hoeverre het roer nou daadwerkelijk omgaat.

Het 92e congres van de JD: Bruggen bouwen, breken of vooral onderhouden?

Wat is er aan de hand met mijn vaderland? De vergeten burgeroorlog in Ethiopië

Acht maanden. Zo oud was ik toen ik uit Addis Abeba naar het koude maar o zo mooie Nederland kwam. Ik was trots en dankbaar mij vanaf 2003 officieel Nederlander te mogen noemen. Zoals je begrijpt houd ik de gebeurtenissen in mijn vaderland op de voet in de gaten. Het doet mij pijn dat het land waar ik zielsveel van hou en het levenslicht heb gezien opnieuw in een kritieke toestand verkeerd. Helaas is de kans groot dat jij nog niks of geringe informatie tot je heeft gekregen over deze situatie. Daarom voel ik de morele plicht om je mee te nemen in de huidige situatie van mijn geliefde vaderland. 

Wat is er aan de hand met mijn vaderland? De vergeten burgeroorlog in Ethiopië

Column: De koopman en de dominee

Hoe graag wij onszelf ook zien als de flexibele, pionierende en ondernemende koopman zit er in ons ook de dominee met het opgeheven vingertje en de donderpreek. Beiden zijn diepgeworteld in onze cultuur en geschiedenis. De verdomming en verpaupering van de Nederlandse cultuur en publiek debat heeft helaas de dominee dominant gemaakt in de politiek en maatschappij. Waarom zou een succesvol bedrijf nog eigenlijk iets willen ondernemen in Nederland? Je wordt uitgekotst door de politiek die van alles schande spreekt – belastingmoraal, vervuiling, arbeidsomstandigheden, bonussen en je krijgt te maken met een diepe anti-intellectuele cultuur waar je je kop vooral niet boven het maaiveld moet steken. Dat heeft direct gevolgen omdat het moeilijker is om talent te werven en vast te houden. Op de lange termijn zal de verdomming van de samenleving ons menselijk kapitaal vernietigen en daarmee onze welvaart.

Column: De koopman en de dominee

Column: Sodom en Gomorra

Het drugsbeleid van Nederland is schizofreen. Aan de ene kant happy de peppy en ogenschijnlijk tolerant, aan de andere een halve narcostaat waar amper grip op te krijgen is. Bijbelse toorn hoeft Nederland gelukkig niet te verwachten, ofschoon dit van de kansel en in de telegraaf. gepredikt wordt. Desalniettemin moet ik onze conservatieve vrienden op één punt gelijk geven: De tolerante houding van onze progressieve vrienden richting drugsgebruik is moreel verwerpelijk en hypocriet.

Column: Sodom en Gomorra

Column: Naakt eigenbelang

Het was natuurlijk allemaal niet genoeg. Een schande zelfs! Een klap in het gezicht. Superlatieven kwamen tekort voor het brede gremia van studentenvakbonden en jongerenorganisaties. Kijk, extra geld vind ik ook leuk, maar in de woorden van Elsschot: ‘’Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren’’. Ofschoon het schrijven van Elsschot moord als onderwerp heeft, weerstaat de strofe uit Het Huwelijk de tand des tijds uitstekend als allegorie voor de politiek realiteit, zoals ook Hans van Mierlo herkende toen hij het citeerde.

Column: Naakt eigenbelang