Een boek schrijven over de veiligheidsgebreken van het internet heeft ook zo zijn eigen risico’s. Waar het internet ververst met elke enter raken boeken als internet voor dummies (zeven edities in achttien jaar) razendsnel over datum. Voor je het weet worden de werken onvolledig, of zelfs hilarisch obsoleet. Ik weet je wachtwoord van Daniël Verlaan, techjournalist bij RTL Nieuws en hacker, is echter pas in oktober uitgekomen. Het voelt nog vers genoeg aan om de gewaagde uitspraak te doen dat je hier wel even mee vooruit kan. Het boek ontleedt de talloze manieren waarop het internet de gebruiker kan bedreigen en probeert haar lezers te leren de digitale voordeur eindelijk eens op slot te doen. Want hoewel Verlaan bij vlagen veel plezier haalt uit de ronduit amateuristische omgang met het internet, zou hij zelf de eerste zijn om te zeggen dat die baldadige titel van het boek maar beter zo snel mogelijk achterhaald kan raken.

“Om een land te regeren heb je statistiek nodig, om het te begrijpen zijn verhalen nodig.” Met deze quote wordt de toon gezet in Nederland Drugsland, het boek van bestuurskundige Pieter Tops en journalist Jan Tromp. Het boek maakt vooral gebruik van casussen, interviews en anekdotes om de centrale stelling te onderbouwen; Nederland wordt ondermijnd door een steeds machtiger wordende drugsindustrie en het collectief falen (of erger nog: het niet proberen) van talloze instanties ligt hieraan ten grondslag. Die boodschap van een kansloze strijd is niet nieuw; vele betrokkenen, van wijkagent tot minister, trokken de afgelopen jaren aan de bel. Tops en Tromp zelf scheven hier eerder – in 2016 – al een boek over; de achterkant van Nederland. Echt gehoord leken ze geen van allen te worden. Is dit boek dan wél die spiegel die onze ogen opent, of is het net zo kansloos als de instanties die het fileert?