Wimer Heemskerk

Radicale voorstellen voor democratische vernieuwing staan binnen D66 – en ook binnen de Jonge Democraten – ter discussie. De kersverse D66-lijsttrekker Sigrid Kaag zei het vrij treffend: “voor democratische vernieuwing ga ik niet de straat op”. Dat is geen nieuw geluid, al door de tweede lijsttrekker van D66, Jan Terlouw, werden thema’s als milieu en sociale rechtvaardigheid prioriteit gegeven. Wel lijkt de interesse in democratische vernieuwing een nieuw dieptepunt te hebben bereikt. In een reeks artikelen neem ik de staat van de politieke agenda van democratische vernieuwing onder de loep. In dit deel blik ik terug op hoe de originele democratische speerpunten van D66 in verval raakte. Wat is de oorzaak van deze alsmaar teruglopende interesse hiervoor? En is de democratische visie waarmee de partij in ‘66 begon überhaupt nog van toepassing op het Nederland van 2020?