Inzending van Vincent van Roon & Juul Schilders.

D66 is géén pragmatische middenpartij

Iconisch is de poster van de Vrijzinnig Democratische Bond uit 1922. Het ‘Schip van Staat’ vaart op de kijker af, tussen de onheilspellende kliffen aan weerszijden: Revolutie en Reactie. Toch is deze poster emblematisch voor een probleem dat D66 achtennegentig jaar later nog parten speelt. Varend in het midden ontwijkt het schip dan wel keurig de kliffen, maar voor ons als kijker blijft totaal onzichtbaar waar het schip eigenlijk heenvaart.

Inzending van Jelrik Westra

Van de paarse kabinetten in de jaren 90 wordt wel gezegd dat, boven het eigenlijke beleid dat zij hebben gevoerd, het bestaan van deze kabinetten überhaupt de belangrijkste prestatie was van Wim Kok en de zijnen. De idealen staan boven de uitvoering daarvan. Zo gaat het anno 2020 ook nog te vaak bij een van de oude hoofdrolspelers in de kabinetten-Kok: ons eigen D66. 

Inzending van Niels Ras

Iets wat alle D66’ers gemeen hebben is dat zij vrij zijn als een van de hoogste idealen zien. Vrij zijn om te zijn wie je bent, te doen wat je wilt en niet beperkt te worden door een overheid. Deze progressieve inzet is essentieel in Nederland en is een van de belangrijkste redenen waarom ik lid ben geworden van D66. Toch is het de vraag wanneer je nou écht vrij bent. De coronacrisis heeft het vrij zijn voor velen beperkt, maar voor een groot gedeelte van Nederland is het de vraag of zij ook na de maatregelen vrij zullen zijn. Zij kunnen misschien wel weer normaal naar buiten en zijn vrij van beperkingen vanuit de overheid, maar zullen zij ook echt de middelen hebben om vrij te zijn om mee te doen? Voor de koers van D66 moeten wij nagaan wat echt vrij zijn is en wat D66 hierin kan betekenen.

Inzending van Wesley van der Heijden

Als iemand zo bleek is geworden op de wangen, dan ga je meestal naar de dokter want dan is er iets aan de hand. Maar hoe doe je dat met een partij die zo bleek op de wangen is geworden na vier jaar regeren? Ga je daarmee naar de dokter, of vraag je aan focusgroepen wat de oplossing is? Je zou ook naar de toespraken van onze oprichter kunnen luisteren. In 1972 op het congres in Den Bosch denkt Van Mierlo hardop met ons als leden over de vraag of we ieder jaar moeten kijken naar ons bestaansrecht. ‘Het heeft te maken met de afkeer die we hadden, en naar mijn gevoel nog behoren te hebben, van de gedachte dat we een van de zelfgenoegzame middelgrote partijen zouden worden, beurtelings hengelend naar een machteloze deelneming aan de macht’. Je zou kunnen zeggen dat van Mierlo voorspellende gaven had, of dat de geschiedenis zich herhaalt. Maar anno 2020 zijn we een partij geworden die krampachtig aan de macht wil blijven.