Als er één land niet mag ontbreken in onze themamaand ‘wereldmachten’, dan is het China. Geen land won meer aan economische en geopolitieke macht dan China in de afgelopen dertig jaar. Het ‘communistische’ China toonde zichzelf de laatste jaren zelfs de belangrijkste voorvechter van globalisering. Terwijl de Verenigde Staten zich onder Trump uit allerlei verdragen terugtrokken, koos China onder president Xi Jinping voor internationale samenwerking. China levert onder andere de meeste troepen aan de vredesmissies van de VN, ratificeerde de klimaatverdragen van Parijs in 2015 en lanceerde in 2013 het Belt and Road Initiative (BRI). Het BRI – beter bekend als ‘de nieuwe zijderoute’ – is een hyperambitieus infrastructuurproject om handelsroutes te ontwikkelen tussen China, Centraal-Azië, (Oost-)Europa en Afrika. Door in meer dan 70 landen te investeren in havens, spoorlijnen, wegen, steden en bedrijven wil China Eurazië ontwikkelen. Het richt zich hierbij vooral op de gebieden in Oost-Europa, Centraal-Azië, Oost-Afrika en het Midden-Oosten.
… Een nieuwe zijderoute voor een hernieuwde Chinese hegemonie?