Hoe graag wij onszelf ook zien als de flexibele, pionierende en ondernemende koopman zit er in ons ook de dominee met het opgeheven vingertje en de donderpreek. Beiden zijn diepgeworteld in onze cultuur en geschiedenis. De verdomming en verpaupering van de Nederlandse cultuur en publiek debat heeft helaas de dominee dominant gemaakt in de politiek en maatschappij. Waarom zou een succesvol bedrijf nog eigenlijk iets willen ondernemen in Nederland? Je wordt uitgekotst door de politiek die van alles schande spreekt – belastingmoraal, vervuiling, arbeidsomstandigheden, bonussen en je krijgt te maken met een diepe anti-intellectuele cultuur waar je je kop vooral niet boven het maaiveld moet steken. Dat heeft direct gevolgen omdat het moeilijker is om talent te werven en vast te houden. Op de lange termijn zal de verdomming van de samenleving ons menselijk kapitaal vernietigen en daarmee onze welvaart.

Mathijs Kramer

De twinkeling in de ogen bij links-progressief Nederland toen de Koninklijke olies het einde van haar dubbele notering op de Amsterdamse effectenbeurs aankondigde was moeilijk te missen. Insgelijks bij boterboer unilever. Om over de glazen die in menig pand aan de grachtengordel klinken op de dreigende ondergang van KLM maar niet te spreken.

Ofschoon er met het vertrek van de hoofdkantoren van Unilever en Shell een luttele hoeveelheid werkgelegenheid verloren gaat, zijn de immateriële en indirecte kosten groter dan de directe economische effecten doen vermoeden. Nederland trekt zich terug binnen haar hoge dijken om van navelstaren een nationale sport te maken. Door ons grote en succesvolle bedrijfsleven kon Nederland altijd ver boven haar gewichtsklasse meedoen. Neerlands hoop in bange dagen is heden ten dage ASML’s en NXP’s van deze wereld maar ook die kunnen de aderlating niet stoppen. Het visitekaartje en de pionieringsdrang die verloren gaan door de publieke moraal is niet makkelijk te vervangen.

Het visitekaartje en de pionieringsdrang die verloren gaan door de publieke moraal is niet makkelijk te vervangen

De Franse schrijver Michel Houellebecq typeert Nederland als zijnde geen land, maar een onderneming. Dat is een typering die tegelijkertijd vol in de roos is en de plank volledig misslaat. Het gebrek aan respect voor cultuur en de minachting van iedereen in het publieke debat met ideeën past hier perfect in. Kijk maar naar de discussie in de media en het parlement over de aanschaf van Rembrant’s de Vaandeldrager. We weten een meesterwerk van een nationale held te bemachtigen en de discussie is of de 175 miljoen niet beter naar de zorg had gekund, terwijl het stuk van onschatbare waarde is.

Herstel de topmanbonus in ere

Je hoeft verder maar een week naar een talkshow te kijken om bevestigd te zien dat er nooit een diepgaand gesprek is over wat dan ook. Dit geldt voor iedereen behalve de nieuwe rechtspopulist du jour die dan toevallig salonfähig is. Hoe anders is dit in onze buurlanden zoals Duitsland, België, het VK en Frankrijk. Tegelijkertijd hangt er een sterke, haast calvinistische, afkeer van succes. Sic transit gloria Batavia (‘zo vergaat de grootsheid van de wereld’, red.).

Er moet een herwaardering en herijking komen van het publieke debat, ook binnen onze vereniging. We moeten zonder onmiddelijke persoonlijke verdachtmakingen en met respect kunnen spreken over grote ideeën en botsende wereldbeelden. Om daar maar een aanzet voor te geven, om zo iets van de vergane glorie te herstellen: De dividendbelasting, die vanwege een EU-vonnis toch al op losse schroeven staat en überhaupt niet heel veel oplevert voor de schatkist, moet worden geschrapt. Het bonusplafond, waardoor topbestuurders weggejaagd, worden moet eveneens de prullenbak in. Uiteindelijk is de bonus van leidinggevende een druppel op de omzet van de grootste bedrijven. Het is pure symboolpolitiek die ons actief schaad. Dat is overigens ook het geval met de balkenendenorm in de publieke sector, waardoor functies in de publieke sector minder aantrekkelijk zijn voor topbestuurders. Verder moet de vennootschapsbelasting omlaag. Dit remt investeringen en zorgt voor minder competitieve prijzen. Het is beter deze belasting te verschuiven naar een belasting op niet-productieve activiteiten.

Afsluitend, een citaat.

“Ik begrijp niet waarom u hier zo negatief en vervelend doet. Laten we blij zijn met elkaar! Laten wij optimistisch zijn! Laten we zeggen: Nederland kan het weer! Die KLM, Shell en Unilever-mentaliteit, over grenzen heen kijken, dynamiek! Toch?” 

Deze parafrasering vrij naar JP de MP heeft niets aan waarde ingeboet.

Door: Mathijs Kramer

Foto: Koning Willem-Alexander en Koning Felipe VI voor ‘De Vaandeldrager’ van Rembrandt, in het Rijksmuseum in 2019, het schilderij waar uiteindelijk 150 miljoen euro voor zou worden betaald.

Bron: ANP.

Noot: De meningen verwoord in columns en ingezonden stukken zijn niet de stellingname van de DEMO, of, in het verlengde daarvan, de Jonge Democraten, als geheel.