Deze maand staat het thema ‘wereldmachten’ centraal bij DEMO. Toen ik dit hoorde moest ik meteen denken aan grootse conferenties, zoals die van Parijs in 2015, waar mannen in pak naar toe komen in hun grote wagens of privéjets. Mannen in pak, inderdaad. Want tot op de dag van vandaag wordt de wereld nog steeds voornamelijk geleid door mannen. Wat mij betreft is het tijd om daar zo snel mogelijk verandering in brengen, maar dat ligt nog best lastig. Zeker als je zelf een man bent.
Julian Talma
Afgelopen 11 november was het in Nederland Equal Pay Day. Vanaf die dag werken vrouwen ‘voor niets’ in vergelijking met mannen. Zelfs in Nederland, een land dat best progressief is, verdienen vrouwen per uur gemiddeld nog steeds 14% minder dan mannen.
Cijfers
Gelukkig is er wel vooruitgang en werkt de maatschappij er hard aan om de arbeidspositie van vrouwen te verbeteren. Toen ik googelde op het aantal vrouwen in bestuursfuncties, kwam ik zelfs vooral positieve berichten tegen uit september: “Een recordaantal vrouwen aan de top” kopte Het Parool. Maar terwijl ik verder las werd ik alsnog geschokt, want wat bleek? Dit aantal ligt in 2020 nog steeds op slechts 12,5%. Als we dat percentage omdraaien, krijgen we een compleet ander beeld: bijna 90% van de bestuurders in Nederland is geen vrouw! De stijgende lijn is goed, maar als je het mij vraagt nog steeds veel te weinig.
Wereldwijd zijn de cijfers helaas nog veel schokkender. Cijfers uit het Global Gender Gap Report melden bijvoorbeeld dat het volgens de huidige trend nog 95 jaar(!) duurt voordat het gat tussen mannen en vrouwen in de politieke vertegenwoordiging volledig gedicht is. Wat betreft economische kansen is er zelfs nog minder gelijkheid. Het zou, volgens hetzelfde rapport, maar liefst 257 jaar kosten om deze ongelijkheid op te lossen!
Mannen versus vrouwen
Oké, terug naar Nederland, waar de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen net als in andere landen dus ook een groot probleem is (we staan op een teleurstellende 38e plaats in het Global Gender Gap report). Maar als ik het probleem aan de kaak probeer te stellen valt me telkens een ding op: het zijn voornamelijk vrouwen die ertegen opstaan. Toen ik een tijdje terug een aantal posts over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen deelde in mijn Instagram stories, kreeg ik een hoop lovende reacties. Helaas waren deze vrijwel allemaal van vrouwen afkomstig. Er was één man die erop reageerde, en hij vertelde mij dat ik me niet zo moest aanstellen omdat het allemaal wel mee zou vallen in Nederland.
Hetzelfde merkte ik terwijl ik rond surfte op websites als Atria (een website die opkomt voor gelijke rechten voor man en vrouw): ze maken allemaal veel gebruik van afbeeldingen, bijvoorbeeld van hun leden of ambassadeurs, maar daarop zijn vrijwel alleen maar vrouwen te zien. Alleen vrouwen lijken de strijd voor gelijke rechten tussen álle mensen te voeren.
Waarom?
Misschien ligt het aan de websites zelf. In plaats van afbeeldingen met mensen van beide geslachten, kiezen ze dus vooral voor afbeeldingen met daarop alleen vrouwen. Daarnaast merkte ik het ook aan de woordkeuze van veel websites. Ze proberen veel vaker om “de positie van vrouwen te verbeteren” in plaats van dat ze “de positie van mannen en vrouwen dichter bij elkaar brengen”. Hiermee wordt het denk ik inderdaad een vrouwenstrijd.
Bovendien hebben mannen natuurlijk veel minder met het probleem te maken dan vrouwen. Uit de cijfers blijkt dat vrouwen in de slechtere positie zitten, dus zullen mannen zich er waarschijnlijk veel minder vaak druk om maken. En dat is logisch. Je hoort een Zeeuw toch ook niet lobbyen voor de komst van de Lelylijn? Net zoals dat je een Fries zelden zult horen praten over het behoud van het Limburgs.
Toch hoop ik dat het gaat gebeuren. Gelijkheid tussen verschillende mensen zou namelijk iets moeten zijn waar we allemaal naar streven en ons hard voor maken. Om ervoor te zorgen dat vrouwen in de toekomst hetzelfde behandeld worden als mannen, zullen ook mannen zich moeten gaan verzetten tegen de huidige orde van de dag. Zeker omdat zij nog steeds voornamelijk aan de touwtjes trekken.
He For She
Over negen dagen is het 2021. Ik vind het raar dat er zelfs dan nog steeds, naar mijn gevoel, een taboe rust op feminisme onder mannen. De strijd voor gelijke rechten tussen verschillende geslachten zou een gezamenlijke strijd moeten zijn. Vrouwen staan er tot nu toe nog veel te veel alleen voor. En ik, als man, voel me vaak ook nog alleen als ik opkom voor het feminisme.
Gelukkig zijn er al verschillende initiatieven om juist dit te bereiken. Een voorbeeld daarvan binnen D66 is het HeForShe (online) evenement van het Els Borstnetwerk. Dit is een “event voor mannen én vrouwen over de positieve rol die mannen kunnen spelen voor gendergelijkheid”. Wat mij betreft iets waar we vaker voor zouden moeten pleiten, zodat we met zijn allen van Equal Pay een feestdag kunnen maken waar we trots op mogen zijn. En het liefst zo laat mogelijk in het jaar. Misschien alvast een goed voornemen voor 2021?
Bron omslagfoto: pixy.org