Lieve JD’ers,
Voor deze column heb ik even geteld hoe lang we inmiddels alweer in de ‘intelligente lockdown’ verkeren. Aangezien dagen en weken in steeds meer op elkaar lijken, was ik de tel inmiddels kwijt geraakt. Natuurlijk heb ik wel wat variatie in mijn bezigheden, de ene dag staat volgepland met online gesprekken, terwijl ik de volgende dag mezelf er eindelijk weer eens toe weet te zetten om buiten te gaan sporten. Ik ben zelfs alweer een dag naar kantoor geweest! Maar over het algemeen is het onderscheid tussen de week- en weekenddagen bij mij al een tijdje vervaagt.
Enfin, de lockdown dus. We bevinden ons inmiddels ver in week 11 van onze slimme thuisisolatie. Sinds mijn vorige Voorzittershamer is gebarentolk Irma een held geworden, heeft de VVD een astronomische voorsprong in de peilingen genomen en heeft iedereen de toiletpapiervoorraad weer aan kunnen vullen. Er is dus wel degelijk veel veranderd en er staat ons nog heel wat te wachten. Vanuit de JD hebben wij ons de afgelopen weken bezig gehouden met verschillende thema’s waaronder: Proctoring, een Europese covid-medicatie-pool, privacy waarborging bij de corona-app en het opnemen van vluchtelingen uit Griekenland. Vrij concrete en actuele kwesties. Nu de maatregelen stapsgewijs versoepelen op weg naar het ‘nieuwe-normaal’ komen steeds meer fundamentele maatschappelijke vragen boven drijven.
Er wordt momenteel van alles uit de kast getrokken om ons vertrouwen in de economie te behouden. De overheid staat garant voor grote leningen en trekt de portemonnee om lonen door te betalen. Terwijl de staatsschuld flink oploopt realiseren we ons dat we dit alles alleen op korte termijn vol kunnen houden. De vraag aan ons luidt: hoe moeten we straks de financiële lasten van de economische crisis gaan verdelen?
Kortom, in welke mate zijn we solidair met elkaar? Bij het beantwoorden van deze vragen hebben jij en ik een rol.
Deze crisis toont dat we internationaal afhankelijker zijn dan ooit. Waar de een wil bewegen naar een meer autarkische toekomst, betogen anderen juist dat we een meer verstrekkende internationale samenwerking moeten aangaan. Als Jonge Democraat kan ik niet anders dan voor de tweede richting pleiten, wat leidt tot de vraag hoe we dat moeten inrichten. Hoe ziet onze Europese samenwerking er in de toekomst uit? En in welke mate moeten wij onze vrijheden inperken om de ouderen en kwetsbaren in onze samenleving te beschermen? Welke maatregelen zijn daarin proportioneel?
Kortom, in welke mate zijn we solidair met elkaar? Bij het beantwoorden van deze vragen hebben jij en ik een rol. De corona-crisis en de economische crisis die daaraan verbonden is, zullen een bepalende factor zijn voor de komende jaren. Daarnaast blijkt dat jongeren zowel op financieel als sociaal vlak hard geraakt zullen worden. Er zijn nu al alarmerende signalen over snel toenemende werkeloosheid, gebrekkige aanspraak op de financiële steunpakketten en snel toenemende eenzaamheid. Juist daarom is het belangrijk dat we met elkaar keuzes maken over waar wij als jongerenorganisatie voor staan en hoe we onze toekomst voor ons zien.
De eerste optie daarvoor biedt zich over twee weken aan; ons eerste grootschalige online congres. Ik hoop velen van jullie daar te kunnen treffen om samen met jullie te sparren over onze toekomstvisie!