Geen enkele Nederlander gedraagt zich hetzelfde en voelt zich hetzelfde. Er zijn regionale verschillen en verschillen in regels. Toch is het veel te gemakkelijk om daaruit te concluderen dat er helemaal geen Nederlandse identiteit is.
We hebben dan wel katholieken en protestanten met alle gevolgen van dien, maar dat maakt niet dat de katholieken niet calvinistisch kunnen zijn. Nederlandse katholieken zijn ronduit calvinistisch. Zelfs mensen die het geloof vaarwel hebben gezegd, zijn calvinistisch. Dat is onze volksaard. Deze maakt net als polderen, het oranjegevoel, vla, de Nederlandse taal, hagelslag, kringverjaardagen, de KLM, de NS en nog veel meer zaken, gebruiken, gewoonten en tradities de Nederlandse identiteit.
Een kenmerk van de Nederlandse identiteit is een pluriformiteit aan verenigingen voortkomend uit de verzuiling. Er zijn scholen, universiteiten, voetbalclubs, omroepen, ziekenhuizen en wat al niet meer op religieuze, levensbeschouwelijke en openbare grondslag. Typisch Nederlands en voortbordurend op de Pacificatie van Gent van Willem van Oranje. Deze pluriformiteit zie je nergens anders.
Waarom zou er geen Nederlandse identiteit bestaan terwijl er wel een genderidentiteit is? Vrouwen bijvoorbeeld voelen zich vrouwelijk door make-up of hoge hakken. Er zijn echter ook transvrouwen die bewust geen make-up dragen en niet op hoge hakken lopen. Zij zijn ook vrouw! Hun vrouwelijkheid ontkennen door ze als man te zien kan op een verwijt van transfobie rekenen.
Wie denkt dat er geen Nederlandse identiteit bestaat omdat wij multicultureel zijn, doet er goed aan in andere multiculturele landen te kijken. Die lijken in veel opzichten totaal niet op Nederland, nog los van de vraag of de identiteit van die andere cultuur valt te rijmen met de Nederlandse identiteit of daar deel van uitmaakt. Men kan immers in Nederland wonen, zonder zich Nederlander te voelen of te zijn.
In het buitenland herken je de Nederlanders aan hun manier van lopen. Niet alleen blanke Nederlanders, een halfbloed vrouw was in haar bewegingen zo Nederlands, dat ik haar vroeg waar ze vandaan kwam. Ze woonde al haar hele leven in Amsterdam.
Alexander Pechtold vindt het beeld De verwoeste Stad van Zadkine de zeenatie Nederland symboliseren. Pechtold zegt daar terecht dat wij een zeenatie zijn. Dat is dus deel van de Nederlandse identiteit. De ligging aan zee heeft, evenals de ligging ten opzichte van en de banden met onze buurlanden de Nederlandse identiteit verregaand beïnvloed. Door de zee zijn we via de moedernegotie en de VOC rijk geworden en zijn wij een handelsmacht geworden.
Onze identiteit wordt bepaald door onze ligging en door wie wij beïnvloed worden. Wij hebben Pruisen de Brandenburger Tor geschonken na de Slag bij Goejanverwellesluis. Die poort is het symbool van Duitsland geworden. Een onderdeel van de Duitse identiteit geschonken door Nederland! De Europese identiteit bestaat in zoverre dat landen bepaalde kenmerken delen en veronderstelt nationale identiteiten. De Saksen zijn begonnen met de kerstbomen. Deze zijn nu door heel Europa terug te vinden, en dus ook onderdeel geworden van de Nederlandse identiteit.
De Nederlandse identiteit is dus gegeven in hetgeen wat ons van andere, soms verder weg gelegen, landen onderscheid. Het is mogelijk een Nederlander uit Nederland te halen, maar je haalt Nederland nooit helemaal uit de Nederlander.
Geschreven door: Ate Johan Travaille, CDJA-lid.