April: Maand van de Nederlandse identiteit

Voor de een is het een belangrijk thema, voor de ander een non-issue. Feit blijft dat het in de politiek een veel besproken onderwerp blijft, vooral partijen op de rechterflank van het spectrum bedrijven de identiteitspolitiek gretig. Het was bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen het nog Sybrand van Haersma Buma die opperde dat schoolkinderen het volkslied zouden moeten zingen op school, en daar ook bij zouden moeten gaan staan. Een voorstel waarvoor hij veel spot en hoon moest incasseren. Terwijl het zingen van het volkslied in veel andere landen juist als heel normaal word gezien, waarom niet in Nederland?

Het antwoord van linksere partijen op deze discussie is het geloof dat die identiteit niet bestaat of het geloof in de multiculturele samenleving. De discussie over de Nederlandse identiteit is er voor hen vooral een die de aandacht afleid van de echt belangrijke onderwerpen. Ook voor de democraten lijkt de nationale identiteit geen onderwerp te zijn, de partij is meer gefocust op internationale samenwerking dan nationale trots. Voor deze partijen zijn discussies over het volkslied en zwarte piet geen hoofdzaken en zitten ze eerder in de weg van vooruitgang. 

Over de aandacht die de nationale identiteit verdient is dus veel discussie, maar waar die identiteit precies uit bestaat is niet duidelijk. Veel rechtse partijen die zeggen dat nationale identiteit belangrijk is, vinden cultuur, en vooral subsidies daarvoor, van ondergeschikt belang. Welke groepen er buiten die identiteit vallen wordt door deze partijen dan vaak weer wel duidelijk onderstreept. Voor meer progressief gezinden bestaat de identiteit juist uit acceptatie en een internationale blik. Is de identiteit niet te complex? Maxima noemde de Nederlandse identiteit ooit te veelzijdig om in een cliché te vatten, “de typische Nederlander bestaat niet.” 

Hoe complex het begrip ook is als je er langer over nadenkt, iedereen zal er ongetwijfeld een beeld bij hebben. Dat kan de “VOC mentaliteit” zijn of de “Multiculturele samenleving”. Geloven de Jonge Democraten eigenlijk in de Nederlandse identiteit? Geloven wij überhaupt dat die identiteit te duiden valt? Of geloven JD’ers alleen in de Europese gemeenschap of de multiculturele samenleving, volgens vele politici het tegenovergestelde van die Nederlandse identiteit. Deze maand duikt de DEMO in de discussie over de Nederlandse identiteit. 

Zelf een mening over de Nederlandse identiteit? Neem contract op met de redactie via: demo@jd.nl


Tekst: David den Hartog, Hoofdredacteur.

Geef een reactie