Lieve allemaal,
Wat een bewogen tijd… Ik hoop dat het met jullie goed gaat, dat jullie nog in goede gezondheid verkeren en nog niet gillend gek zijn geworden van de sociale stilte.
Het is vreemd om nu twee weken thuis door te brengen, terwijl ik normaal veelal op pad ben. Ik sta er vooral van te kijken hoe snel de stemming is omgeslagen, ook bij mijzelf, van luchtige humor en nonchalance naar serieuze discussies met af en toe een vleugje galgenhumor.
Op kantoor hebben we binnen het LB nog uitgebreid gegrapt dat we Jasper thuis zouden laten tijdens ons bestuursweekend naar Gent omdat hij zich de niet zo fit voelde. Een dag later nam het kabinet aanvullende maatregelen, werden de horeca en culturele instellingen in België gesloten en hebben we ons weekend afgelast. Het weekend dat volgde werden de landelijke maatregelen verder aangescherpt en veranderde onze normaal zo strak geplande agenda’s in bladzijdes vol vraagtekens.
Kunnen de landelijke activiteiten doorgaan? Kunnen we geld teruggeven aan de deelnemers? Kunnen we dat manifest nog wel aanbieden? Wat verwachten we van afdelingsbesturen? Is het nog verantwoord om op kantoor te werken?
Op Whatsapp, Twitter en Facebook ontpoppen velen zich ineens tot viroloog of epidemioloog door met prille cijfers en analyses te strooien alsof het gevestigde wetenschappelijke gegevens zijn. Dat vind ik een van de lastige dingen van deze tijd. Niemand weet precies hoe deze crisis zich zal ontwikkelen, zelfs experts durven nauwelijks conclusies te trekken. Tegelijkertijd wordt een incident door de media (en ons online deelgedrag) al snel uitvergroot tot een wetmatigheid. Een mening wordt makkelijk verheven tot feit. De één wordt uitgemaakt voor idioot die onze hele samenleving in gevaar brengt door ‘roekeloos’ naar buiten te gaan, terwijl de ander wordt gezien als overdreven doemdenker die met zijn overtrokken reactie onze economie aan diggelen helpt.
Zelf vind ik dat we de huidige crisis erg serieus moeten nemen, maar ik realiseer me ook dat ik alles behalve het overzicht heb om zelf te bepalen wat de meest verantwoorde maatregelen zijn. Dat laat ik liever over aan de daadwerkelijke epidemiologen en virologen. Aan de experts bij het RIVM en onze ministers die overuren draaien om ons land door de crisis te helpen.
Dit alles zal veel van jullie op je eigen manier bekend voorkomen. Afdelingsbesturen en werkgroepen hebben moeilijke keuzes moeten maken, activiteiten waar veel energie in is gestoken zijn afgelast en Twinnings zijn uitgesteld of geannuleerd. Waar je twee weken geleden je JD-vrienden wekelijks kon treffen bij een borrel of evenement wordt nu verwacht dat je thuisblijft en afstand houdt.
Je hele ritme wordt omgegooid en vragen over wat wel en niet verstandig is worden van dag tot dag op een andere manier beantwoord.
Tegelijkertijd ben ik blij en trots om te zien dat er van verschillende kanten initiatieven worden genomen om met de huidige situatie om te gaan. Vergaderingen en overleggen via Discord, Skype of Google Hangouts, afdelingsactiviteiten met sprekers die vanuit huis een lezing geven of een gezamenlijke filmavond. Blijf daar vooral mee doorgaan! Op die manier kunnen we, ook in deze tijd, elkaar nog blijven treffen, interessante evenementen blijven organiseren en waar nodig elkaar een hart onder de riem steken.
Ik wens jullie veel gezondheid en succes toe de komende weken,
Annabel Broer