Eigenlijk klinkt het als een goed idee: een democratiefestival. Zoals staatssecretaris Stientje van Veldhoven al zei: “Democratie is niet vanzelfsprekend.” Toch wist de organisatie, het ministerie van Binnenlandse Zaken, de schijn tegen zich te krijgen. Duizenden euro’s in een festival gooien, geen entree vooraf vragen en je ambtenaren kosteloos naar het festival sturen.
Was alles op het festival zo verschrikkelijk? Eigenlijk viel dat best wel mee. Er werden leuke debatjes georganiseerd, maar ook interessante colleges en activiteiten waren aanwezig. Voor ieder wat wils. Zelfs voor de lamgeslagen student waren er hangmatten te vinden. Dat de tap pas om 16.00 openging was jammer, maar je kan je ook prima vermaken met een radler 0,0.
De vraag is alleen of je de door Geert Wilders bezongen Henk & Ingrid op dit festival ooit zal aantreffen. In ieder geval niet als je het in Nijmegen organiseert op een strand waar normaal gesproken de watersportvereniging hun sport beoefenen. Het publiek wat er rond hing was precies wat je er van te voren van verwachtte. De busladingen vol met ambtenaren en de politiek geëngageerde student kon je aantreffen op het festival. Het is voor Ollongren te hopen dat ze bij een volgende editie haar eigen ambtenaren nog gewoon laat betalen, want dat zorgt wel voor minder verkwisting van overheidsgeld.
Af en toe lag de gemiddelde leeftijd toch echt wel op 50+, dus Henk Krol moest zich wel op zijn plek hebben gevoeld op het festival. Tijdens een sessie op het Ja/Nee-veld werd ook pijnlijk duidelijk dat je de bezoekers van het festival zou kunnen betitelen als “links”, want bij de stelling “ik maak mij zorgen om het milieu” stond 90 procent van de deelnemers bij Ja. Ondanks enkele rechts-conservatieve sprekers, bleef er wel een links smaakje aan je mond kleven. Was het in die zin geslaagd? Nee, absoluut niet. We mogen echter niet vergeten dat de inhoud van het festival wel dikke prima was.
Uiteindelijk komt op elk festival een eigen soort publiek af. Op Lowlands kom je immers ook ander volk tegen dan op Defqon of bij het Levensliedfestival. Daarom is het ook niet raar dat de bezoeker van het democratiefestival vooral hoogopgeleid en politiek geëngageerd was. Van een eerste editie kan je alleen maar leren en er liggen genoeg verbeterpunten richting volgend jaar.
Geschreven door: Mathijs van der Loo