Met een warme handdruk ontmoet ik Ben Ahmed in een van de weinige stukjes ingekaderd groen waar je binnen Amsterdam nog van kan genieten. In de stadstuin nabij de Stopera zet een ietwat korte man van begin 30 jaar, grijnzend zijn baret weer recht op zijn kaalgeschoren hoofd. Als recent uitgeschreven JD’er heeft Ben na zijn lidmaatschap van ruim tien jaar aardig wat sterke verhalen vergaard en beleefd. Uiteraard gaan wij als DEMO onze nieuwsgierigheid naar het verleden, botvieren op deze JD mastodont.
De eerste JD herinnering die ter sprake komt spreekt optimaal tot de verbeelding. In hetzelfde jaar dat de eerste smartphone op de markt verscheen, stonden verscheidene Jonge Democraten te demonstreren op het Leidseplein voor een vleestax. Een duurzame betoging van epische proporties, mede dankzij het koeienpak, wat door menig JD’er werd gedragen (tegenwoordig noemen we dat een Onesie).
Als oud-portefeuillehouder diversiteit, emancipatie en integratie heeft Ben Ahmed natuurlijk ook aardig wat op- en aanmerkingen over het reilen en zeilen van de Nederlandse samenleving. “Ik zou het waarderen als de Jonge Democraten zich blijven profileren als verdedigers van persoonlijke vrijheden: dat wij waken voor de godsdienstvrijheid, demonstreren voor privacy (nog bedankt voor het sleepwet-referendum), en strijden voor de vrijheid van vereniging en betoging. Koester deze vrijheden, het individu, de andersdenkenden, andersgelovigen; want in deze veelzijdigheid kunnen wij de samenleving significant herrijken.”
Terwijl ondergetekende zijn chocomel consumeert, en Ben Ahmed zijn pannenkoeken verorbert, kabbelt de conversatie rustig verder naar een ander jubileum, namelijk het vijftigjarige jubileum van de Marokkaanse gastarbeider in Nederland. Ben verteld over hoe zijn vader op verschillende manieren heeft bijgedragen aan de Nederlandse samenleving. Terwijl de zon steeds lager aan de hemel gaat staan, vraagt Ben of ik kan opschrijven dat hij de verhalen van zijn vader koestert; dat hij hem bewondert als persoon, evenals voor zijn inzet voor zowel de Nederlandse als Marokkaanse gemeenschap.
Hoewel verscheidene jaargenoten tegenwoordig politiek mogen bedrijven bij gratie van de kiezer, heeft Ben Ahmed ervoor gekozen om politiek te bedrijven in de luwte van de Europese instituties, de schaduw van de rijks consultancy, en de schimmen van de politieke polder; minder licht, meer actie.
Geschreven door: Felix Woudenberg