Het lijkt alweer een tijdje geleden dat de Britten het referendum hielden over een groot internationaal verdrag (altijd een slecht idee natuurlijk), maar in 2016 stemde een minieme meerderheid er voor om de E.U. te verlaten. Dit leidde gelijk tot paniek in binnen- en buitenland, de Pond daalde in waarde, Europese bedrijven schoten in de stress over handel en Eurofiele politici gingen piekeren over de eenheid van de unie. Dat was bijna drie jaar geleden, Brexit is een fact of life geworden en de Britten stellen hun uittreden toch nog maar even uit. Maar komt er van uitstel ook afstel?
Even samenvattend. Een van de weinige concrete zaken die premier May in de afgelopen jaren bereikt heeft omtrent het uittreden was het aannemen van een deadline. Een datum waarop artikel 50 van kracht moest worden, het artikel dat uit het verdrag van Maastricht dat het verlaten van de Unie regelt. Het VK en de EU zouden afscheid van elkaar nemen op 29 maart 2019, deal of geen deal. Nu is die dus niet gehaald, helaas, en hebben de Britten het uitgesteld tot 12 april. Eind deze week dus. Maar de Britten willen meer uitstel, tot de zomer maar liefst, om alsnog een acceptabele deal te kunnen sluiten. Of ze dat ook krijgen is nog niet zeker.
Het langere uitstel stuit op weerstand van meerdere kanten. President Macron is er niet blij mee, hij wil door met zijn hervorming van de Unie, hij heeft het slagen van zijn presidentstermijn hier immers mee verbonden. Als de Britten in mei nog mee doen aan de Europese verkiezingen is de kans groot dat die hervormingsplannen op weinig uitlopen. Ook Eurofiel Guy Verhofstadt kwam vorige week uit tegen een verlenging. Hij is bang dat de Europese verkiezingen gekaapt zullen worden door Brexiteers en andere anti-Europa partijen. Muti-Merkel staat wat welwillender tegenover een verlenging, logisch ook omdat Duitsland grotere handelsbanden heeft met het V.K. dan de Fransen. Ondanks veel weerstand lijkt de verlenging toch te komen.
Uitstel is dus een feit, maar afstel is onwaarschijnlijk. Ondanks dat ook veel partijen binnen het VK liever zouden zien dat het hele project van de baan wordt gehaald, en ook een tweede referendum gaat er waarschijnlijk niet komen. Een groot en luid deel van de bevolking staat nog steeds achter het uittreden. Het Britse mantra “Brexit means Brexit” wordt nog steeds gebezigd, alleen hoe en wanneer wordt tegelijkertijd steeds vager en complexer. Zo is er bij lange na nog geen bevredigende oplossing voor de grens tussen Noord-Ierland en de Republiek Ierland. De Fransen zijn vooralsnog beter voorbereid op welke vorm van uittreden dan ook, in Calais verrezen afgelopen jaren nieuwe hallen waar douanechecks snel plaats kunnen vinden. Ook nam de Franse staat al een groot aantal nieuwe douane-ambtenaren aan, al zullen die nog even moeten wachten.
Het gaat dus gebeuren, maar geen van de partijen heeft nog concrete duidelijkheid over het hoe en wanneer op dit moment. Misschien gaan de Britten in de zomer weg, misschien nog wel later. Dat de Brexit blamage nog langer blijft spelen is met het huidige politieke klimaat in het VK niet ondenkbaar. De soep die heet werd opgediend, die niemand in Europa eigenlijk wilde eten, is inmiddels koud en gaat nog veel kouder worden. Maar gegeten wordt hij zeker.
Elke maand wordt er een redactiecolumn door een van onze redactieleden geschreven. Ditmaal de beurt aan David den Hartog, hoofdredacteur van de DEMO en student geschiedenis aan de Universiteit Leiden.